Η ΔΕΠΥ σε ενήλικες, ή αλλιώς η διάσπαση προσοχής σε ενήλικες είναι ένα θέμα που έχει αποκτήσει μεγάλη ευαισθητοποίηση και κατανόηση τα τελευταία χρόνια[1]. Παρά το γεγονός πως συνδέεται συνήθως με τα παιδιά, πολλοί ενήλικες αντιμετωπίζουν αυτή την νευροαναπτυξιακή ιδιαιτερότητα. Παρακάτω, θα δούμε όσα θα πρέπει να γνωρίζεις για τη ΔΕΠΥ σε ενήλικες, τα συμπτώματα, τι μπορεί να την επιδεινώσει, πώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής επηρεάζει τη ΔΕΠΥ, και μερικούς αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης της.
Τι είναι η διάσπαση προσοχής σε ενήλικες;
Η διάσπαση προσοχής, ΔΕΠΥ (ADHD) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή με τα εξής συμπτώματα:
- Διάσπαση προσοχής
- Υπερκινητικότητα
- Παρορμητικότητα[2]
Από αυτά τα συμπτώματα προέρχεται και η ονομασία “Διαταραχή Ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας” (Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ADHD). Εντοπίζεται τόσο σε παιδιά, όσο και σε ενήλικες, αφού ξεκινά από την παιδική ηλικία και συνεχίζεται σε περισσότερο από τα ⅔ των περιπτώσεων στους ενήλικες[3].
Όσον αφορά τη ΔΕΠΥ που εκδηλώνεται στον ενήλικο πληθυσμό, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται υψηλή εγρήγορση στην παγκόσμια ψυχιατρική κοινότητα για την αναγνώριση της διαταραχής. Μάλιστα, έχει συμπεριληφθεί και ως επίσημη διάγνωση στο εγχειρίδιο κατάταξης των ψυχιατρικών διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (DSM-V).
Παρά την προαναφερθείσα εγρήγορση, η ΔΕΠΥ σε ενήλικες είναι μια από τις λιγότερο αναγνωριζόμενες παγκοσμίως διαταραχές, ενώ η συχνότητα εμφάνισης της φτάνει έως και 5% του γενικού πληθυσμού. Το ποσοστό αυτό θεωρείται υψηλό, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι ο κάθε τύπος αγχώδους διαταραχής ξεχωριστά έχει παρόμοια ποσοστά εμφάνισης.
Η ΔΕΠΥ εμφανίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες, σε αναλογία τουλάχιστον 3 προς 1.
Ποια είναι τα συμπτώματα της Διάσπασης Προσοχής (ΔΕΠΥ) σε ενήλικες;
Η ΔΕΠΥ στους ενήλικες εκδηλώνεται συχνά διαφορετικά σε σχέση με τα παιδιά. Ενώ στα παιδιά κυριαρχεί η υπερκινητικότητα, στους ενήλικες τα συμπτώματα σχετίζονται περισσότερο με τη δυσκολία συγκέντρωσης, την οργάνωση και τη ρύθμιση των συναισθημάτων[4]. Τα πιο συχνά σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν ΔΕΠΥ στην ενήλικη ζωή είναι:
Δυσκολία στην οργάνωση και την ιεράρχηση εργασιών
Πολλοί ενήλικες με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να βάλουν προτεραιότητες ή να τηρήσουν προθεσμίες. Αυτό συχνά δημιουργεί αίσθημα πίεσης και αποδιοργάνωσης, καθώς οι υποχρεώσεις φαίνονται “βουνό”.
Προβλήματα στη διαχείριση του χρόνου
Η χρόνια καθυστέρηση, η αναβλητικότητα και η λανθασμένη εκτίμηση του χρόνου που απαιτείται για μια εργασία είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ΔΕΠΥ.
Δυσκολία στην έναρξη ή ολοκλήρωση δραστηριοτήτων
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, η αναβλητικότητα είναι ένα από τα πιο γνωστά συμπτώματα. Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ μπορεί να νιώθουν “παγωμένοι” μπροστά σε μια εργασία, καθυστερώντας να ξεκινήσουν ή αφήνοντάς την στη μέση.
Παρορμητικότητα
Η παρορμητικότητα μπορεί να εκδηλωθεί με διακοπές στις συζητήσεις, βιαστικές αποφάσεις ή αυθόρμητες αγορές. Συνήθως, οι πράξεις αυτές γίνονται χωρίς να προηγηθεί σκέψη για τις συνέπειες.
Εσωτερική ανησυχία
Ακόμη κι αν εξωτερικά δεν φαίνονται υπερκινητικοί, πολλοί ενήλικες με ΔΕΠΥ περιγράφουν μια συνεχή αίσθηση “κινητικότητας” ή δυσκολίας να χαλαρώσουν.
Εναλλαγές διάθεσης
Οι απότομες μεταπτώσεις της διάθεσης, η ευερεθιστότητα ή η συναισθηματική έκρηξη χωρίς προφανή λόγο είναι συχνά φαινόμενα της πάθησης αυτής.
Δυσκολία διαχείρισης της απογοήτευσης
Ακόμη και μικρά εμπόδια ή αποτυχίες μπορεί να προκαλέσουν έντονα συναισθήματα απογοήτευσης ή θυμού.
Αποδιοργάνωση.
Ξεχασμένα ραντεβού, παραλείψεις στις υποχρεώσεις ή χαμένα αντικείμενα είναι συχνά στοιχεία της καθημερινότητας. Ακόμη, ο χώρος εργασίας ή το σπίτι μπορεί να είναι συνεχώς ακατάστατα, ενώ οι ενήλικες με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να κρατήσουν μια σταθερή τάξη ή ρουτίνα.
Δυσκολία στη διαχείριση του άγχους
Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ συχνά βιώνουν το άγχος πιο έντονα, καθώς δυσκολεύονται να θέσουν όρια και να οργανώσουν τις σκέψεις τους αποτελεσματικά.
Προκλήσεις στις διαπροσωπικές σχέσεις
Η παρορμητικότητα, η λήθη ή η δυσκολία προσοχής μπορεί να προκαλέσουν παρεξηγήσεις στις σχέσεις, οδηγώντας μερικές φορές σε εντάσεις ή απομάκρυνση.
Σε τι οφείλεται η ΔΕΠΥ;
Η ακριβής αιτία της ΔΕΠΥ δεν είναι πλήρως γνωστή, ωστόσο η έρευνα δείχνει ότι πρόκειται για πολυπαραγοντική διαταραχή, όπου συνδυάζονται βιολογικοί, γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες[1].
- Γενετική προδιάθεση: Η ΔΕΠΥ συχνά εμφανίζεται σε οικογένειες, κάτι που υποδεικνύει σημαντικό κληρονομικό υπόβαθρο.
- Νευρολογικοί παράγοντες: Μελέτες εγκεφάλου δείχνουν διαφορές στη λειτουργία περιοχών που σχετίζονται με την προσοχή, την αυτορρύθμιση και τη μνήμη εργασίας.
- Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Έκθεση σε τοξίνες (όπως μόλυβδος), κάπνισμα ή κατανάλωση αλκοόλ κατά την εγκυμοσύνη, καθώς και πρόωρος τοκετός έχουν συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο.
- Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες: Το άγχος, οι οικογενειακές εντάσεις ή η έλλειψη σταθερής ρουτίνας δεν προκαλούν τη ΔΕΠΥ, αλλά μπορούν να εντείνουν την εκδήλωσή της.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ΔΕΠΥ σε ενήλικες;
Η διάγνωση της ΔΕΠΥ δεν βασίζεται σε μία μόνο εξέταση, αλλά σε μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση από επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Κλινική συνέντευξη
Ο ειδικός συλλέγει λεπτομερές ιστορικό, διερευνώντας τη συμπεριφορά του ατόμου από την παιδική ηλικία έως σήμερα, καθώς και τον τρόπο που τα συμπτώματα επηρεάζουν την καθημερινή του λειτουργικότητα.
Ερωτηματολόγια και αξιολογήσεις
Τυποποιημένα εργαλεία, όπως η Κλίμακα Αυτοαναφοράς για ΔΕΠΥ ενηλίκων (ASRS)[2], βοηθούν στην πιο ακριβή αποτίμηση των συμπτωμάτων.
Αποκλεισμός άλλων αιτίων
Ορισμένες καταστάσεις, όπως το άγχος, η κατάθλιψη ή οι διαταραχές του θυρεοειδούς, μπορεί να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα. Για τον λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να αποκλειστούν πριν τεθεί η διάγνωση.
Πληροφορίες από οικεία πρόσωπα
Οι συγγενείς ή οι φίλοι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες παρατηρήσεις για τη συμπεριφορά του ατόμου στην καθημερινότητα.
Συνήθως, η διάγνωση βασίζεται σε διεπιστημονική προσέγγιση, με τη συνεργασία ψυχιάτρων, ψυχολόγων και ιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Θεραπευτικές επιλογές για τη ΔΕΠΥ σε ενήλικες
Η αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ στους ενήλικες είναι πολυδιάστατη και εξατομικευμένη. Συνήθως συνδυάζει φαρμακευτική αγωγή με ψυχοθεραπευτική και συμπεριφορική υποστήριξη.
Φαρμακευτική αγωγή
- Διεγερτικά: Φάρμακα όπως η μεθυλφαινιδάτη ή οι αμφεταμίνες βοηθούν στη βελτίωση της συγκέντρωσης και στη μείωση της παρορμητικότητας, αυξάνοντας τη διαθεσιμότητα νευροδιαβιβαστών όπως η ντοπαμίνη.
- Μη διεγερτικά: Η ατομοξετίνη και η γουανφασίνη αποτελούν εναλλακτικές λύσεις για όσους δεν μπορούν να λάβουν διεγερτικά ή έχουν ιστορικό εξάρτησης από ουσίες.
Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT)
Η Γνωσιακή- Συμπεριφορική Θεραπεία βοηθά τον ενήλικα να οργανώνει καλύτερα τον χρόνο του, να βελτιώνει τις δεξιότητες αυτορρύθμισης και να αναπτύσσει πιο λειτουργικές συνήθειες[3].
Ενσυνειδητότητα και διαλογισμός
Οι τεχνικές mindfulness ενισχύουν την προσοχή, μειώνουν την παρορμητικότητα και βοηθούν στη διαχείριση του στρες[4].
Τροποποίηση τρόπου ζωής
Η τακτική άσκηση, η σωστή διατροφή και ο ποιοτικός ύπνος μπορούν να υποστηρίξουν σημαντικά τη συνολική ψυχική ισορροπία.
Πώς επηρεάζει η σύγχρονη ζωή τη ΔΕΠΥ σε ενήλικες;
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, με τους ταχείς ρυθμούς, τη συνεχή ψηφιακή διέγερση και το αυξημένο άγχος, έχει άμεση επίδραση στα συμπτώματα της ΔΕΠΥ στους ενήλικες[5]. Παρότι η διαταραχή έχει νευροβιολογική βάση, το περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στην ένταση και τη διαχείριση των συμπτωμάτων.
Υπερφόρτωση πληροφοριών και τεχνολογία
Η καθημερινή έκθεση σε ατελείωτες ειδοποιήσεις, emails, μηνύματα και κοινωνικά δίκτυα δημιουργεί ένα συνεχές ρεύμα περισπασμών. Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ, που ήδη δυσκολεύονται να φιλτράρουν τα ερεθίσματα, συχνά νιώθουν ότι “πνίγονται” από την πληροφορία. Η αδυναμία αποσύνδεσης από οθόνες επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη συγκέντρωση και ενισχύει τη διάσπαση προσοχής.

Πολυδιεργασία (multitasking) και πίεση παραγωγικότητας
Η κουλτούρα της συνεχούς παραγωγικότητας, δηλαδή του να είναι κανείς διαρκώς παραγωγικός οδηγεί πολλούς ενήλικες με ΔΕΠΥ να προσπαθούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Ωστόσο, η πολυδιεργασία επιβαρύνει σημαντικά τη γνωστική λειτουργία και αυξάνει τα επίπεδα άγχους. Αντί να ενισχύει την αποδοτικότητα, συχνά προκαλεί σύγχυση, απογοήτευση και αίσθημα αποτυχίας.
Έλλειψη σταθερής ρουτίνας
Η απουσία μιας σταθερής καθημερινής ρουτίνας, κάτι που είναι αρκετά κοινό φαινόμενο σε σύγχρονα εργασιακά περιβάλλοντα, δυσκολεύει την οργάνωση και τη συνέπεια. Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ ωφελούνται ιδιαίτερα από δομημένες συνήθειες, καθώς τους βοηθούν να παραμένουν προσανατολισμένοι και να μειώνουν την αναβλητικότητα.
Άγχος και ψυχική πίεση
Η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από συνεχή πίεση για επίδοση και επιτυχία. Η πίεση μπορεί να εντείνει τη δυσκολία συγκέντρωσης και να οδηγήσει σε αυξημένο άγχος ή ακόμα και εξουθένωση (burnout). Το χρόνιο στρες διαταράσσει επιπλέον τη λειτουργία του εγκεφάλου, καθιστώντας δυσκολότερη την αυτορρύθμιση των συναισθημάτων.
Έλλειψη επαρκούς ύπνου και φυσικής δραστηριότητας
Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η υπερβολική χρήση οθονών και οι ακανόνιστες ώρες ύπνου επηρεάζουν αρνητικά τη συγκέντρωση και την ψυχική διαύγεια. Η στέρηση ύπνου ενισχύει τη διάσπαση προσοχής και την ευερεθιστότητα, ενώ η μειωμένη σωματική δραστηριότητα στερεί ένα φυσικό μέσο εκτόνωσης και ρύθμισης της διάθεσης.
Εργασιακές απαιτήσεις και κοινωνικές προσδοκίες
Τα σύγχρονα εργασιακά περιβάλλοντα συχνά απαιτούν συνεχή συγκέντρωση, λεπτομέρεια και οργάνωση, τομείς όπου τα άτομα με ΔΕΠΥ συναντούν δυσκολίες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυξημένο στρες και φόβο αποτυχίας, εντείνοντας έναν φαύλο κύκλο αυτοκριτικής και πίεσης.

Παρόλα αυτά, η τεχνολογία και η σύγχρονη ζωή δεν είναι μόνο εμπόδια. Με τις σωστές προσαρμογές, όπως εργαλεία διαχείρισης χρόνου, εφαρμογές υπενθυμίσεων και πρακτικές ενσυνειδητότητας, η τεχνολογία μπορεί να γίνει ένας πολύτιμος σύμμαχος για τη διαχείριση της ΔΕΠΥ.
Διάβασε ακόμη: Πως αυξάνονται τα Συμπτώματα ΔΕΠΥ μέσα στη Σύγχρονη Καθημερινότητα;
Στρατηγικές διαχείρισης Διάσπασης Προσοχής στην καθημερινότητα
Η αποτελεσματική διαχείριση της Διάσπασης Προσοχής στην ενήλικη ζωή δεν αφορά μόνο τη φαρμακευτική αγωγή, αλλά και την υιοθέτηση πρακτικών που ενισχύουν την αυτορρύθμιση, τη συγκέντρωση και την ψυχική ισορροπία. Παρακάτω παρουσιάζονται στρατηγικές που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στην καθημερινότητα.
Δημιουργία σταθερής ρουτίνας
Η συνέπεια στις ώρες ύπνου, εργασίας και ξεκούρασης είναι θεμελιώδης. Η καθιέρωση συγκεκριμένων ωρών για φαγητό, άσκηση και ύπνο βοηθά στη σταθεροποίηση του βιολογικού ρολογιού και μειώνει την αίσθηση χάους που βιώνουν πολλοί ενήλικες με ΔΕΠΥ[6].
Χρήση εργαλείων οργάνωσης
Η αξιοποίηση ημερολογίων, όπως το τετράδιο Σημειώσεων του Click to Therapy, εφαρμογών υπενθυμίσεων και λιστών καθηκόντων βοηθά σημαντικά στη διαχείριση χρόνου και υποχρεώσεων. Η οπτική απεικόνιση των στόχων κάνει τις υποχρεώσεις πιο συγκεκριμένες και μειώνει την αναβλητικότητα.
Σπάσιμο μεγάλων στόχων σε μικρά βήματα
Οι μεγάλες εργασίες μπορεί να φαίνονται τρομακτικές. Η διάσπασή τους σε μικρότερα, διαχειρίσιμα βήματα δημιουργεί αίσθηση προόδου και μειώνει το άγχος. Ακόμη και η ολοκλήρωση ενός μικρού μέρους ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την κινητοποίηση.
Τακτική σωματική δραστηριότητα
Η άσκηση αυξάνει τα επίπεδα ντοπαμίνης και σεροτονίνης, ουσιών που σχετίζονται με τη ρύθμιση της προσοχής και της διάθεσης. Ακόμη και 30 λεπτά περπάτημα την ημέρα συμβάλλουν στη μείωση του άγχους και στη βελτίωση της συγκέντρωσης.
Διαχείριση του περιβάλλοντος εργασίας
Ένα ήσυχο, οργανωμένο περιβάλλον μειώνει τους περισπασμούς. Η χρήση ακουστικών, η μείωση του θορύβου και η τακτοποίηση του χώρου συμβάλλουν σημαντικά στη διατήρηση της εστίασης.
Θέσπιση ρεαλιστικών στόχων
Οι υπερβολικές απαιτήσεις οδηγούν εύκολα σε απογοήτευση. Η σταδιακή πρόοδος, με ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους, χτίζει αίσθηση επιτυχίας και ενδυναμώνει την αυτοεκτίμηση.
Υποστήριξη από ειδικούς
Η Ψυχοθεραπεία, ειδικά η Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT), προσφέρει πρακτικά εργαλεία οργάνωσης και διαχείρισης του στρες[7]. Επιπλέον, η συμβουλευτική ή το coaching για ΔΕΠΥ μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία εξατομικευμένων στρατηγικών, προσαρμοσμένων στις ανάγκες κάθε ατόμου.
Διάσπαση Προσοχής σε ενήλικες και προσωπική ενδυνάμωση
Η Διάσπαση Προσοχής σε ενήλικες είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που, αν και συχνά υποδιαγνωσμένη, επηρεάζει σημαντικά τη λειτουργικότητα και την ψυχική ισορροπία. Η πρόκληση της διάσπασης και της χρόνιας αποδιοργάνωσης εντείνεται από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής και την ψηφιακή υπερφόρτωση.
Ωστόσο, η αναγνώριση των συμπτωμάτων και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή. Η εφαρμογή εξατομικευμένων στρατηγικών, από την CBT και τη φαρμακευτική αγωγή έως την υιοθέτηση σταθερών ρουτινών και εργαλείων οργάνωσης, μπορεί να μετατρέψει τις δυσκολίες σε διαχειρίσιμες προκλήσεις.
Η ΔΕΠΥ δεν είναι αδυναμία, αλλά ένας διαφορετικός τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου που απαιτεί κατανόηση και υποστήριξη. Μην διστάσεις να ξεκινήσεις online ψυχοθεραπεία για σωστή διάγνωση και καθοδήγηση. Κάθε μικρή προσαρμογή στην καθημερινότητα χτίζει σταδιακά μια δυνατότερη αυτοεκτίμηση και οδηγεί σε μια πιο οργανωμένη και ποιοτική ζωή.
ℹ️Το άρθρο αυτό έχει καθαρά ενημερωτικό και υποστηρικτικό χαρακτήρα. Δεν αντικαθιστά τη γνώμη ή τη βοήθεια ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας. Αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια, μη διστάσεις να απευθυνθείς σε ειδικό.
Πηγές
[1] American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington, DC: Author. https://doi.org/10.1176/appi.books.9780890425596
[2] Barkley, R. A. (2015). Attention-deficit hyperactivity disorder: A handbook for diagnosis and treatment (4th ed.). New York, NY: Guilford Press.
[3] Faraone, S. V., Biederman, J., & Mick, E. (2006). The age-dependent decline of attention deficit hyperactivity disorder: A meta-analysis of follow-up studies. Psychological Medicine, 36(2), 159–165. https://doi.org/10.1017/S003329170500471X
[4] Kooij, J. J. S., Bijlenga, D., Salerno, L., Jaeschke, R., Bitter, I., Balázs, J., … & Asherson, P. (2010). Updated European Consensus Statement on diagnosis and treatment of adult ADHD. European Psychiatry, 25(1), 1–8. https://doi.org/10.1016/j.eurpsy.2009.12.005
[5] Thapar, A., Cooper, M., Eyre, O., & Langley, K. (2013). What have we learnt about the causes of ADHD? Journal of Child Psychology and Psychiatry, 54(1), 3–16. https://doi.org/10.1111/j.1469-7610.2012.02611.x
[6] Kessler, R. C., Adler, L., Ames, M., Demler, O., Faraone, S., Hiripi, E., … & Ustun, T. B. (2005). The World Health Organization adult ADHD self-report scale (ASRS): A short screening scale for use in the general population. Psychological Medicine, 35(2), 245–256. https://doi.org/10.1017/S0033291704002892
[7] Safren, S. A., Sprich, S., Mimiaga, M. J., Surman, C., Knouse, L., Groves, M., & Otto, M. W. (2010). Cognitive behavioral therapy vs relaxation with educational support for medication-treated adults with ADHD and persistent symptoms: A randomized controlled trial. JAMA, 304(8), 875–880. https://doi.org/10.1001/jama.2010.1192
[8] Mitchell, J. T., Zylowska, L., & Kollins, S. H. (2013). Mindfulness meditation training for attention-deficit/hyperactivity disorder in adulthood: Current empirical support, treatment overview, and future directions. Cognitive and Behavioral Practice, 20(4), 501–515. https://doi.org/10.1016/j.cbpra.2012.08.003
[9] Adamou, M., Arif, M., Asherson, P., Aw, T. C., Bolea, B., Coghill, D., & Young, S. (2021). Managing adult ADHD in a changing world: A consensus statement from the UK Adult ADHD Network. BMC Psychiatry, 21(1), 1–12. https://doi.org/10.1186/s12888-021-03480-8
[10] Barkley, R. A. (2015). Attention-deficit hyperactivity disorder: A handbook for diagnosis and treatment (4th ed.). New York, NY: Guilford Press.
[11] Safren, S. A., Sprich, S., Mimiaga, M. J., Surman, C., Knouse, L., Groves, M., & Otto, M. W. (2010). Cognitive behavioral therapy vs relaxation with educational support for medication-treated adults with ADHD and persistent symptoms: A randomized controlled trial. JAMA, 304(8), 875–880. https://doi.org/10.1001/jama.2010.1192